Carlijn schrijft boek over haar vaders tongkanker: ‘Ik wilde het verhaal delen van iemand die het wel overleeft’.
Auteur: Rianne de Zeeuw - ad.nl/westland.
,,Je tong is een hele heftige plek om kanker te hebben", zegt Carlijn Willemstijn. ,,Destijds ben ik al begonnen met schrijven om alles te verwerken en heb toen ook een miniboekje gemaakt voor mijn vader. Maar vorig jaar begon het te borrelen om er meer mee te doen. Al is het maar voor tandartsen en mondhygiënisten, die deze vorm van kanker vaak signaleren. Ik vroeg mijn vader of hij het goed vond. Tot mijn verbazing zei hij: 'Ja, dat moet je doen'." Het boek 'Papa gaat over de tong' is sinds deze week te downloaden via haar eigen website. Stap voor stap vertelt ze het verhaal van de ziekte van haar vader Tjan (71). Van het moment dat hij in de tandartsstoel zat en de tandarts een 'gekke plek' op zijn tong ontdekte, tot de ingewikkelde en ingrijpende operatie, de verschrikkelijke tijd van bestralingen, tot nu. Carlijns vader moest de zogenoemde 'commando operatie' ondergaan. Zijn mondbodem moest worden verwijderd en met huid van zijn armen gereconstrueerd. Ook werden er kiezen getrokken en moest de tumor uit zijn tong worden verwijderd. ,,Godzijdank wisten we toen niet wat ons te wachten stond. Als mijn vader dat had geweten, met de bijkomende waanideeën, had hij waarschijnlijk niet voor behandeling gekozen. Al is hij natuurlijk superblij dat hij er nog is." De waanideeën komen na de operatie. Hij ziet beestjes lopen over het plafond en over Carlijn, maar kan door de operatie zijn stem niet gebruiken. Nachten vol angst volgen, tot het moment dat hij probeert te ontsnappen uit zijn kamer en een hoofdwond oploopt door een val in de ziekenhuisgang. Carlijn krijgt haar vader uiteindelijk rustig door lepeltje lepeltje met hem te liggen in het ziekenhuisbed. ,,Dat lijden was verschrikkelijk. Bij het herschrijven heb ik dagenlang jankend achter mijn laptop gezeten. En tegelijkertijd lachend omdat ik moest huilen om mijn eigen teksten. Mijn zus Babette heeft het miniboekje van zeven jaar geleden nooit open durven slaan. Maar dit boekje moest ze wel lezen, want het ging de wereld in. Gelukkig vond iedereen het mooi. Het is ook echt een ode aan ons gezin en mijn zussen. Iedereen is anders en reageert in zo'n situatie verschillend, maar zo konden we allemaal ons steentje bijdragen." In het boek beschrijft Willemstijn de strijd met voedsel die haar vader én moeder moeten aangaan. Tjan valt te veel af en kan moeilijk slikken. Aan het eind van het boek staat een interview met haar moeder. ,,Dat vond ik heel belangrijk om te vertellen, want er is weinig aandacht voor de partner van een patiënt. Ze was soms echt de wanhoop nabij en wist niet wat ze hem moest voorschotelen. Hij stikte overal in. Nu is er een website met tips, maar toen nog niet." Online waren er in 2012 alleen blogs te vinden van mensen die de ziekte niet hebben overleefd. Willemstijn wil met haar boekje een hoopvol verhaal delen. ,,Ja, het proces is loodzwaar, maar het kan goed aflopen. De bestralingen waren een hel toen we er middenin zaten. Maar ik schrijf ook dat hij zeven weken na zijn laatste bestraling weer op de fiets zat. Andere lotgenoten die online iets hadden gedeeld, waren nooit zo ver gekomen. Ik hoef niet door duizenden mensen gelezen te worden. Ik hoop vooral dat het de mensen bereikt die hetzelfde moeten meemaken." Bron: www.ad.nlFoto: Thierry Schut.
De tekst gaat verder onder de foto:
Foto: Thierry Schut.
Aandacht voor de partner van een patiënt:
Ja, het proces is loodzwaar, maar het kan goed aflopen
Het boekje is gratis beschikbaar op www.inlevendenlijve.blog
