Blog van Odette Schoonenberg: ( 'Kanker laat je nooit meer los' )

Want weet je, ik heb hem al duizend en meer keren mogen voeren. Dus ik ben klaar voor elk scenario. Het enige dat nooit zal wennen is die eeuwige reminder. Want ook als ik even aan helemaal niets anders dan bijvoorbeeld de eerste zonnestralen van de dag denk, dan ben jij er nog om me weer met beide benen op aarde te zetten. De realiteit in te zuigen. Die van "nooit vergeten dat je kanker had".

Vorige week liep ik met een vriendin door het park. Zij is nu ruim een half jaar klaar met de behandelingen tegen borstkanker. En het gaat gelukkig hartstikke goed met haar. Maar ondanks dat ze de leukste, fijnste toekomstplannen heeft, wordt ook zij midden in de nacht nog wakker.

Plannetjes:

Staat ook zij nog op met kanker in haar gedachten en valt er 's avonds tegen wil en dank weer mee in slaap. Ik ook. Velen met mij naar ik vrees. Inmiddels durf ook ik wat plannetjes te maken. Beter nog: ik wil en zal.

Vorige week nog las ik een artikel, waarin een lotgenoot aangaf hoe dan ook iets te moeten plannen, want je wil de wereld laten zien dat je er nog toe doet. Auw! Pijnlijk of niet. Het was de spijker die loodrecht op de denkbeeldige kop werd geslagen. Zou dat dan die drang zijn die ik in mij voel? Meer dan ooit wil ik dat alles wat ik onderneem slaagt. 

Illustraties:

Of het nu mijn rondjes door het park zijn of mijn andere 'snode' plannen, ik hunker naar succes als een uitgehongerde tijger. Ik wil slagen in alles dat ik doe. Tegelijkertijd kost alles zoveel meer moeite dan voorheen. Om die frustratie te overwinnen, heb ik mezelf iets voorgenomen. Daar waar vroeger iets 'moest', mag het nu. Dat wat ooit 'gedaan moest worden' heeft plaats gemaakt voor 'kunnen', 'willen' en 'mogen'.

Toch neemt die stelling de kracht van het chronisch opwellende verlangen naar succes niet weg. Voorbeeldje: vroeger had ik mijn illustraties gewoon leuk gevonden en waren ze ergens in de kast blijven liggen. Nu wil ik exposeren en delen. Daar blijft het niet bij. Ook zakelijk ben ik weer aan de slag. Heerlijk met een frisse wind. Soms heel even, vergeet ik alles dat met kanker te maken heeft. Tot de realiteit weer snoeihard binnen komt waaien. Als een ontembare orkaan.

Nieuwe plaats:

Tegelijkertijd ben ik bezig om kanker een nieuwe plaats te geven. Teveel eer wellicht, maar toch. Ik wil anderen helpen om weer in vorm te komen. Samen met mij, voor een ieder die dat kan. Daarnaast ben ik druk bezig om de opgedane kennis om te zetten tot iets tastbaars.

Iets waar menigeen baat bij heeft. Wat dat is, vertel ik volgende week. Want daar waar ik voorheen maanden mijn mond kon houden, heeft nu de tijd mij onbewust toch in haar greep. Gek hè, hoe die haast dan toch stiekem verder leeft? Onuitstaanbaar bijna, die ongevraagde hoofdrol van het leed dat kanker heet. Ken je dat fenomeen: je denkt aan iemand en hij of zij belt. Juist daarom wil ik dat deel van kanker proberen uit te wissen.

Vage kennis:

Want in die zin is kanker niet meer welkom (en nooit geweest) in mijn huis. In mijn hoofd. In mijn bestaan. Ik wil kanker tot vage kennis maken. Zo eentje waarbij je je hoofd om kunt draaien als je er even geen zin in hebt. Oh nee, dat zou ik dus nooit doen. Voila, daar ga je al.

Ach, onbezorgd gaat het nooit meer worden. Of wellicht is het dat nooit geweest. Wel kan ik - en velen met mij - gaan proberen om dat wat zwart en angstaanjagend is, om te buigen tot iets waar een ander misschien ook nog iets aan heeft. Voorlopig zwaai ik nog even vrolijk naar de vage kennis. Dat is namelijk wel zo prettig. Voor ons allebei.

Over Odette:

Al jaren runt Odette Schoonenberg samen met haar zakenpartner en tv-persoonlijkheid Thijs Willekes het succesvolle PR-bureau So PR. Wanneer zij gediagnosticeerd wordt met maar liefst drie totaal verschillende kankersoorten, probeert zij haar reputatie als 'boeddhist op hoge hakken' niet alleen waar te maken, maar gaat tevens glimlachend de strijd aan met het nog altijd heersende stigma rondom kanker.

Bron: www.vrouw.nl