Auteur: Babette Vanhove - hln.be/brussel

Juliette Berguet van vzw Baob / De helden van BeHeroes werden gevierd tijdens de Nationale 

Feestdag © vzw Baob / Instagram, BeHeroes.

Met de BeHeroes-campagne zetten het Prins Filipfonds, de Koning Boudewijnstichting en het Koninklijk Paleis vijftig stille helden in de kijker. Eén van hen is Juliette Berguet uit Brussel. Toen ze zelf kanker kreeg, merkte ze hoe weinig inclusieve zorg er is voor vrouwen met een migratieachtergrond. Met BAOB Brussels bouwt ze sindsdien aan een veilige plek waar lotgenoten erkenning, steun en veerkracht vinden. “Andere vrouwen helpen is een noodzaak geworden, een daad van activisme”, aldus Juliette.

“Het was een enorme schok,” vertelt Juliette over het moment van haar diagnose. “Alles behalve dit, dacht ik. Waarom ik? Plots verloor ik de controle over mijn lichaam, mijn werk, mijn relaties. Het voelde alsof ik onteigend werd, mijn autonomie, mijn stabiliteit, mijn toekomst verdwenen als sneeuw voor de zon.”

Ze maakte een bewuste keuze: vechten om te overleven. “Voor mijn dochter, mijn partner, mijn familie. Maar vooral ook voor mezelf. Deze ervaring heeft me volledig veranderd. Het was alsof mijn leven een breuk kreeg, maar tegelijk begon er iets nieuws: een andere relatie met mezelf en met de wereld om me heen.”

In veel culturen is kanker een taboe, iets om niet over te praten. Het wordt soms gezien als een straf of een schande.

Juliette , Vzw Baob.

Stilzwijgen en discriminatie:

De grootste uitdaging kwam na de behandelingen, vertelt Juliette. “Over het leven na kanker wordt nauwelijks gesproken. Het is stil, leeg. Je wordt geacht je leven weer op te pakken, maar niemand vertelt je hoe. Je hebt geen duidelijk statuut, en je botst op nieuwe, vaak subtiele vormen van discriminatie. Je medische geschiedenis wordt een sociale last.” Ze realiseerde zich dat ze niet alleen stond. “Veel vrouwen beleven dit in stilte. Ze worden geconfronteerd met onbegrip, soms zelfs met manipulatie of vernedering. Het is die opeenstapeling van onrecht die me dreef om BAOB Brussels op te richten: een plek waar vrouwen opnieuw een stem krijgen, zonder oordeel, zonder schaamte. Een plek waar ze steun vinden en elkaar dragen.”

Culturele gevoeligheid:

Voor vrouwen met een migratieachtergrond is de situatie nog complexer, legt Juliette uit. “In veel culturen is kanker een taboe, iets om niet over te praten. Het wordt soms gezien als een straf of een schande. Families vertrouwen vaak op traditionele geneeswijzen of religieuze oplossingen, terwijl de klok tikt en levens op het spel staan.”

“Praten is echter een eerste stap naar genezing,” benadrukt ze. “Het kennen van erfelijke risico’s binnen een familie kan levens redden. Daarom moeten zorgverleners cultureel sensitief zijn: begripvol, zonder te oordelen. Inclusieve zorg is geen luxe, het is een absolute noodzaak.”

BAOB’s aanpak:

BAOB Brussels biedt een breed scala aan ondersteuning. “We organiseren schrijfworkshops, make-upateliers, culturele uitstappen en activiteiten voor persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast geven we psychologische ondersteuning, administratieve hulp en begeleiding voor scholieren.”

“Ook helpen we vrouwen met hun professionele herstart: CV’s schrijven, sollicitaties voorbereiden, netwerken en opleidingen volgen. Eigenlijk zijn we een soort HR-agentschap, maar dan gebaseerd op solidariteit en vertrouwen.” Juliette beschrijft BAOB als een krachtig netwerk. “We zijn een diverse groep: verschillende leeftijden, achtergronden en verhalen. Maar wat ons verbindt is onze gedeelde ervaring. Onze missie is duidelijk: niemand mag deze ziekte alleen doorstaan.”

BAOB is ook lid van het Patient Expert Center, een netwerk van patiënten, zorgverleners en experts dat de zorgtrajecten in België wil verbeteren.

Geen eindstation:

Wat Juliette wil dat mensen onthouden? “Dat het mogelijk is om te overleven, op te staan en opnieuw te beginnen. Kanker is geen straf, geen eindstation. Het hoort bij het leven, hoe zwaar ook. En er zijn plekken zoals BAOB, waar je welkom bent zoals je bent. Waar je verhaal er toe doet.”

“Bij BAOB zeggen we: je staat er niet alleen voor. Samen maken we van pijn kracht. We blijven niet zwijgen, maar spreken, steunen en bouwen opnieuw.”

Bron: www.hln.be