Auteur: Kirstin Matthysen

Zoersel, Schilde, DeurneOp de cadeau- en kerstmarkt in Zoersel trad de nieuwe vzw Tussenstap voor het eerst voor het voetlicht. De vzw wil jongvolwassenen die een ingrijpende ziekte of gebeurtenis meemaken, begeleiden in de tussenfase om opnieuw aan het werk te gaan of deel uit te maken van de maatschappij. Bezieler Manu Renders (30) kreeg zelf op zijn 25ste de zware diagnose van een kwaadaardige hersentumor en ondervond de moeilijkheden na het medisch traject.

De vereniging Tussenstap vzw werd op 23 september 2025 opgericht, niet toevallig exact vijf jaar nadat stichter Manu Renders zelf een heel slechte diagnose had gekregen. “Ik was 25 jaar en kreeg te horen dat ik hersenkanker had, een kwaadaardige hersentumor”, vertelt Manu, die intussen in Deurne woont, maar in Schilde opgroeide. “Dan stort je wereld in. De prognose was niet goed. Ik ben geopereerd, waarbij zo veel mogelijk van de tumor werd weggesneden. Daarna volgden nog bestralingen.”

Vijf jaar later gaat het goed met Manu. “Om het half jaar onderga ik een controle-mri. Er is nog iets zichtbaars, maar of het om litteken- of tumorweefsel gaat, is niet duidelijk. De artsen hebben me voorgehouden dat als ik binnen tien jaar nog stabiel ben, de kans dat de tumor terugkeert zeer klein is. Ik zit nu dus halverwege.”

Twee jaar revalideren:

Manu heeft veel geluk gehad. Hij revalideerde twee jaar. “Fysiek en cognitief ben ik niet meer de man als voordien. Hoofdrekenen gaat moeilijk, en ik heb ook nog last van vermoeidheid. Ik was zelfstandig IT’er en ben nu nog progressief mijn werk aan het hervatten als zelfstandige. Ik heb nog een webshop. Via vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis Boechout-Vremde, kon ik ondervinden wat er nog mogelijk was voor mij. Door dat vrijwilligerswerk heb ik grote stappen kunnen zetten. Het is wel een zoektocht geweest. Eens je uit het medisch traject bent, moet je het toch een beetje zelf uitzoeken. Op dat vlak willen wij met Tussenstap vzw ondersteuning bieden.”

Tussenstap vzw richt zich op jongvolwassenen tussen 18 en 35 jaar die na een plots ernstige ziekte, aandoening of ingrijpende gebeurtenis opnieuw hun weg zoeken in het leven. Wanneer het medische traject afgerond is, valt de begeleiding vaak grotendeels weg, terwijl net die overgang naar werk, studie of andere vormen van participatie bijzonder complex kan zijn. Tussenstap wil precies die tussenfase zichtbaar maken en ondersteunen. Net bij jongvolwassenen is die tussenfase bijzonder kwetsbaar, omdat zij vaak nog maar net aan hun volwassen leven zijn begonnen.

“Eenzaam en verwarrend”

“We wilden het niet verengen tot bijvoorbeeld louter mensen die een kankertraject doorliepen, maar ruimer trekken. Op de leeftijd tussen 18 en 35, ben je soms nog aan het studeren, of heb je net een huis gekocht of net een gezin gesticht. Ik ben zelf geconfronteerd geweest met hoe weinig ondersteuning er bestaat eens het ziekenhuisverhaal stopt. Je bent niet meer ziek, maar ook nog niet opnieuw vertrokken. Dat tussengebied is vaak eenzaam en verwarrend. Met Tussenstap willen we daar binnenkort een veilige en hoopvolle ruimte bieden.”

Manu’s broer Olivier Renders, een ergotherapeut, zet vanuit zijn eigen ervaringen graag zijn schouders mee onder het project. Net als zijn vader Patrik Renders, die alles vanuit een ander perspectief, dat van de bezorgde ouder, beleefde.

Op de kerstmarkt in Zoersel konden bezoekers kennismaken met het verhaal achter de vzw, het toekomstplan en de missie. “We zijn nog niet operationeel, maar we zijn volop bezig met het zetten van de eerste stappen en de fondsenwerving. Deze kerstmarkt was voor ons een belangrijke mijlpaal: onze eerste publieke actie en een manier om te voelen hoe het verhaal landt bij mensen,” aldus de organisatie.

Ik ben zelf geconfronteerd geweest met hoe weinig ondersteuning er bestaat eens het ziekenhuisverhaal stopt. Je bent niet meer ziek, maar ook nog niet opnieuw vertrokken. Dat tussengebied is vaak eenzaam en verwarrend.

Manu Renders  overleefde hersenkanker.

De komende maanden focust Tussenstap zich op verdere voorbereiding, fondsenwerving en het uitbouwen van samenwerkingen, met als doel om in de nabije toekomst effectief trajecten te kunnen aanbieden. De vereniging wil kleinschalig starten en sterk inzetten op begeleiding op maat, vertrekkend vanuit eigen tempo, menselijkheid en autonomie.

“We willen zowel inzetten op individuele begeleiding, misschien naar vrijwilligerswerk, zodat je kan zien wat er nog mogelijk is. Lotgenotencontacten zijn ook belangrijk”, vertelt Manu, die aangeeft dat hij zich heel gelukkig voelt dat voorlopig alles oké is, maar dat er geen dag voorbijgaat dat hij niet denkt aan de diagnose van vijf jaar geleden. “Als ik hoofdpijn heb, word ik ongerust. Er is een leven voor en na 23 september 2020 voor mij, en dat geldt voor iedereen denk ik die zoiets ingrijpends doormaakt.”

Bron: www.gva.be/regio/antwerpen