Auteur: Harrie Nnijen Twilhaar -Algemeen verslaggever.

’Wachten op uitslag was spannender dan Olympische finale.’   

Foto:  Sunfield Academy.

Oktober staat in het teken van de wereldwijde strijd tegen borstkanker, een ziekte die nog steeds talloze levens beïnvloedt. Zo ook dat van Elis Elshof-Ligtlee (31), voormalig baanwielrenster en Olympisch kampioene van 2016 in Rio de Janeiro. Deze zomer hoorde ze dat ze een agressieve vorm van borstkanker heeft.

Begin juli straalde Elis nog van oor tot oor op de pagina’s van een lokale krant in haar woonplaats Eerbeek. De ex-topsporter deelde met veel enthousiasme haar vreugde over haar drie jonge kinderen, Lio (5), de tweeling Loek en Lola-Lou (2), echtgenoot Emmo (35), fijne (schoon)ouders en het prachtige huis waar ze met haar gezin woont. Het leek het perfecte plaatje.

Amper een week later kwam het onverwachte en vooral schokkende nieuws. Op Instagram maakte Elis aan haar duizenden volgers bekend dat ze een levensbedreigende diagnose had gekregen: een agressieve vorm van borstkanker.

„Ik herinner me nog goed hoe ik na de eerste onderzoeken het ziekenhuis verliet, alleen. Emmo was voor zijn werk in Moldavië en mijn ouders waren thuis bij de kinderen. De grond zakte onder mijn voeten weg. Op dat moment voelde ik instinctief dat er iets niet in orde was. Ik zou diezelfde middag nog de uitslag ontvangen.”

Overlevingsmodus:

Op dat moment schakelde ze over naar de overlevingsmodus. „Ik had immers drie kleine kinderen die moesten eten en naar bed gebracht worden”, vertelt ze. Emmo vloog de volgende dag direct terug naar Nederland. „Hij is niet alleen mijn grote liefde, maar ook de persoon die me door deze tumultueuze periode heen loodst. Emmo weet precies wanneer hij in mijn leven harder moet rijden, bochten moet nemen of me moet afremmen.”

Tijdens het wachten op de uitslag ververste Elis voortdurend haar medisch dossier in de ziekenhuis-app. „Rond vier uur verscheen de uitslag in beeld, vol met ingewikkelde medische termen. Ik kopieerde het medisch verslag naar Chat GPT, waaruit bleek dat er abnormale cellen waren aangetroffen. Niet veel later werd ik gebeld door de specialist, die dat bevestigde: ’Elis, het is niet goed’.”

BRCA1-gen:

Sinds haar 25ste weet Elis dat ze draagster is van het BRCA1-gen, wat haar risico op borstkanker aanzienlijk verhoogt. „Bij vrouwen met een BRCA-mutatie wordt geadviseerd om rond die leeftijd intensieve borstcontroles te starten. Mijn moeder heeft het gen ook en liet haar borsten preventief verwijderen om geen risico te lopen. Statistisch had ik 50 procent kans dat ik ook drager zou zijn. Ik liet mijn bloed testen toen ik zwanger was. Helaas eindigde die zwangerschap in een miskraam. Daarna werd ik gelukkig zwanger van Lio. Het was vooral mijn moeder die een soort van schuldgevoel had omdat ik ziek was geworden, terwijl dat natuurlijk nergens op slaat.”

Olympische finale:

Nadat er met een MRI-scan onregelmatigheden werden ontdekt, stelde de specialist voor om diezelfde week nog PET-scan te maken en biopten te nemen, onder andere in haar linkeroksel.

„De Olympische finale op de discipline keirin waarmee ik goud won was al in de voorbereidingsfase stressvol, maar het wachten op de uitslag was nóg ingrijpender én spannender”, vertelt Elis. „Op dat moment voelde ik pijn in mijn hele lichaam.”

’De afgelopen week was een achtbaan. Ons leven staat op zijn kop’, schreef de Olympisch kampioen na haar jaarlijkse controle in het Gelre Ziekenhuis in Apeldoorn.

„Mijn gedachten en hartslag sloegen op hol. Vooral die verpletterende onzekerheid, maar ook het verdriet dat ik juist zo intens gelukkig was met mijn gezin en ze niet wilde kwijtraken.”

Elis heeft veel steun aan haar gezin. „Zij geven me kracht en moed om door te gaan.” 

Foto: Eliene Sunfield.

Champagne:

Voor Elis, die zich beroepsmatig op fotografie toelegt, voelde het dan ook als een ultieme bevrijding toen ze van haar behandelend arts te horen kreeg dat er geen uitzaaiingen waren gevonden. „Ze zei: ’Trek de champagnefles maar open’. Vanaf dat moment moest wel alles nog beginnen met de reeks chemo’s en bestralingen. Intussen heb ik mijn haar ook laten kortknippen. Ik laat alles preventief weghalen, omdat de kans natuurlijk bestaat dat kwaadaardige cellen in mijn andere borst terugkomen. Ik heb gekozen voor een reconstructie en het hele traject zal minstens twee jaar in beslag nemen.”

Net als topsport:

In deze fase van haar leven voelt ze gelijkenissen met haar topsportcarrière, reflecteert Elis. „Nu moet ik ook regelmatig pieken, maar de omstandigheden zijn niet te vergelijken. Toch voel ik me sterk; het leven heeft me geleerd om te vechten. Ik geniet van ieder moment, ook al blijft elke controle spannend. De liefde en steun van mijn gezin geven me kracht en moed om door te gaan.”

1 op de 7:

Volgens de landelijke Borstkanker Vereniging kregen in 2024 in Nederland 18.100 vrouwen de diagnose borstkanker of een voorstadium daarvan. De cijfers liggen op hetzelfde niveau als in 2023. Daarmee is borstkanker de meest voorkomende kankersoort bij vrouwen (30%). Ongeveer 1 op de 7 vrouwen krijgt borstkanker in haar leven, 1 op de 27 vrouwen overlijdt eraan.

„In 2020 was er een daling zichtbaar in het aantal vrouwen dat de diagnose kreeg, als gevolg van de coronapandemie. Dit kwam vooral door de tijdelijke stop van het bevolkingsonderzoek en een afname van het aantal mensen dat zich met klachten bij de huisarts meldde”, aldus woordvoerder Mirjam Rinzema. Volgens de vereniging neemt het aantal vrouwen dat aan een bevolkingsonderzoek deelneemt af. „Een datalek zoals onlangs bekendgemaakt werd, laksheid en de angst dat het onderzoek pijnlijk is, zijn de voornaamste oorzaken.”

Bron: www.telegraaf.nl/vrouw