Roel (9) uit Houten loopt 40 kilometer voor KWF: ‘Voor opa – en voor iedereen die kanker heeft’.
Auteur: Agnes Krijnen - houtensnieuws.nl/lokaal/maatschappelijk
Roel (rechts) en zijn zijn broer Lars, die ook meeloopt.
Familie Plantinga.
HOUTEN: De 9-jarige Roel Plantinga uit Houten gaat donderdag en vrijdag een wandeltocht van 40 kilometer maken, van het huis van zijn opa en oma in Zuilichem naar zijn eigen huis in Houten-zuid. Onderweg stopt hij bij het hospice in Zaltbommel, waar zijn opa onlangs is overleden. Roel loopt voor KWF Kankerbestrijding en voor opa, die drie weken geleden overleed aan kanker. Zijn actie bracht al ruim 4.700 euro op.
Roel loopt de tocht samen met zijn moeder en zijn oudere broer Lars (11). De eerste dag wandelen ze van Zuilichem naar Geldermalsen, via het hospice in Zaltbommel. “We mogen daar even naar binnen om een momentje aan opa te denken,” vertelt moeder Lisette. De overnachting is gepland in een B&B in regio Geldermalsen. Op dag twee vervolgen ze de route via Culemborg en steken met de pont de Lek over richting Houten-zuid.
JEUGDJOURNAAL:
De actie begon toen Roel zag hoe ziek zijn opa was. “Ik zag op het Jeugdjournaal een kind dat met een sponsoractie geld had opgehaald. Toen dacht ik: dat wil ik ook doen – voor opa,” vertelt Roel. Zijn oorspronkelijke streefbedrag was 500 euro. Dat werd binnen een dag al ruimschoots gehaald. Inmiddels staat de teller op meer dan 4.700 euro.
Roel Plantinga loopt 40 kilometer om geld op te halen voor het KWF
Familie Plantinga.
De familie werd geraakt door de steun uit hun omgeving. Familieleden en vrienden hielpen mee, Roel haalde met vriendjes lege flessen op, en zelfs tijdens de uitvaart werd de actie genoemd. Een broer van opa doneert de opbrengst van zijn boekverkoop.
VERWERKING:
Voor de familie is de wandeling niet alleen een sportieve prestatie, maar ook een manier om met hun verdriet om te gaan. “We hadden gehoopt dat opa dit nog mee zou maken,” vertelt moeder Lisette. “Dat kan niet meer, maar deze tocht helpt ons om actief bezig te zijn en stil te staan bij wat hij voor ons betekende.”
Ook oma Sonja is ontzettend trots op haar kleinzoon: “Toen Roel hoorde dat opa er niet meer bij zou zijn, was hij heel verdrietig en had hij het gevoel dat hij het voor niets bedacht had. Maar we hebben hem verteld dat hij het ook doet voor alle andere mensen die kanker hebben. Voor hun opa’s en oma’s, en voor onderzoek dat levens kan redden. Hoe dan ook: wij als familie, en zeker ik als oma, zijn super-trots op onze kanjer!”