TNF-remmer lijkt geen effect op overleving te hebben bij patiënten met RA en kanker.

Behandeling met TNF-remmers gedurende de eerste 3 jaar na een diagnose long-, prostaat- of dikkedarmkanker lijkt geen negatief effect te hebben op de overleving. Dat concluderen Amerikaanse onderzoekers in The Lancet Rheumatology.

In een eerdere studie bij patiënten met reumatoïde artritis (RA) en vroegstadium borstkanker die werden behandeld met een TNF-remmer tijdens de eerste 2 jaar na de kankerdiagnose, werd geen negatief effect op de overleving gevonden. Het doel van deze studie was om de associatie te onderzoeken bij patiënten met RA en 3 veelvoorkomende vormen van kanker. In de SEER Medicare database werden patiënten geïdentificeerd die tussen 2008 en 2019 de diagnose vroegstadium colorectaal carcinoom (n = 514), longkanker (n = 864) of prostaatkanker (n = 603) kregen. In het darmkankercohort was de gemiddelde leeftijd 76,1 jaar (SD 6,4), in het longkankercohort was deze 74,8 jaar (5,9) en in het prostaatkankercohort 73,1 jaar (5,1). 16% van de patiënten met colorectaal carcinoom, 12% van de patiënten met longkanker en 20% van de patiënten met prostaatkanker kregen op enig moment tijdens het eerste jaar na de kankerdiagnose TNF-remmers met of zonder conventionele synthetische DMARD’s. Er werd geen significante negatieve associatie waargenomen voor de totale of kankerspecifieke overleving voor 1 van de vormen van kanker na 1, 2 en 3 jaar. Hazard ratio’s en 95%-BI’s voor de totale overleving na 1 jaar voor de vergelijking van TNF-remmers versus conventionele synthetische DMARD’s waren 0,72 (0,43-1,21) voor colorectaal carcinoom, 0,70 (0,49-1,00) voor longkanker en 0,80 (0,44-1,44) voor prostaatkanker. Patiënten die in het eerste jaar glucocorticoïden kregen, hadden een significant slechtere totale en kankerspecifieke overleving dan degenen die dat niet kregen.

Bron: www.mednet.nl/nieuws