Verpleegkundigen in een hospice zijn als verloskundigen, maar dan aan het sterfbed.

23-06-2025 17:52

 

 

 

Auteur: Michiel Baas - nhnieuws.nl/nieuws

 

 

 

Armèl Klitsie en Anka Stam zetten zich als verpleegkundigen vol overgave in voor de gasten in een hospice in Hoorn. Ze delen hun ervaringen en praten over de liefdevolle verzorging en het onvermijdelijke afscheid. "De dood verbindt ook. Dat merk je hier heel sterk." 

 

 

Verpleegkundigen in een hospice zijn als verloskundigen, maar dan aan het  sterfbed - NH Nieuws

Anka en Armèl (rechts), verpleegsters van hospice Dignitas in Hoorn.

Foto: NH Media / Michiel Baas.

 

 

 

 

 

Anka Stam (24) uit Spanbroek werkt sinds enkele jaren bij hospice Dignitas in Hoorn. Ze liep stage in het ziekenhuis, werkte met mensen met dementie, maar is als verpleegkundige op haar plek in het hospice. "Ik vind het mooi om aan het einde van het leven toch nog iets te kunnen betekenen voor iemand. Dat is heel intiem."

 

Collega Armèl uit Schellinkhout begrijpt haar. "Je voelt je een soort uitverkorene, omdat je zo dicht bij de mensen mag zijn, in zo'n cruciale fase in het leven."

 

 

Wat is een hospice?

Een hospice is bestemd voor ongeneeslijk zieke mensen, die worden verzorgd in een huiselijke sfeer. Hospices zijn er voor mensen die binnen drie maanden zullen overlijden.

 

 

 

'Veel gelachen door de gasten'

Geregeld worden ze geconfronteerd met de vooroordelen die er heersen. Anka: "We maken juist veel mooie momenten mee. Mensen zijn verbaasd als ik vertel dat er veel gelachen wordt. Door de gasten zelf, maar ook door de familieleden. Vaak horen we van mensen die hier komen: wat voelt het hier fijn en huiselijk. Dat is ook de bedoeling."

 

Armèl is sinds 2007 werkzaam bij Dignitas, als coördinator hospicezorg en als verpleegkundige. "Hier wordt heel intens geleefd", zegt ze in de familiekamer van het hospice. Elke dag is er één. "Soms is het al twee voor twaalf voordat een gast hier binnenkomt. Hier praten we over een sterfbed, in plaats van een ziekbed."

 

 

'Sterfbed wordt bijna overgeslagen'

Dat is een groot verschil met het ziekenhuis, legt ze uit. "Tegenwoordig wordt er veel langer doorbehandeld, zodat het sterfbed bijna wordt overgeslagen. Mensen liggen hier daarom over het algemeen minder lang dan voorheen."

 

Natuurlijk zijn er voldoende moeilijke momenten. Want in een hospice weet je als gast één ding zeker: beter ga je niet meer worden. "Op de tweede dag van mijn stage liep ik een kamer binnen en zag ik dat de gast was overleden. Ik schrok ervan en werd emotioneel. Nu kan ik daar beter mee omgaan, dat heeft ook met gewenning te maken." 

 

 

De Tekst gaat verder onder de Foto:

 
 
Verpleegkundigen in een hospice zijn als verloskundigen, maar dan aan het  sterfbed – Streekomroep West-Friesland

Anka en Armèl voor het hospice in Hoorn.

Foto: NH Media / Michiel Baas.
 
 
 
 
 
 
 
 
Na een overlijden is er een vast protocol bij Dignitas. Anka: "Er wordt altijd een persoonlijk woordje gedaan en er volgt een uitgeleide." Een ritueel waarbij nabestaanden en personeel een laatste eerbetoon brengen aan de overledene. "Maar het is niet altijd gemakkelijk. Zeker niet als het om een jong iemand gaat, of je hebt een sterke band met de overledene. Als een overlijden je niet meer raakt, is het goed om te bedenken of dit werk nog bij je past."
 
 

Mentaal voorbereiden op uitvaart:

Laatst nog, ging Armèl naar de uitvaart van een gast die op 19-jarige leeftijd overleed. "Daar bereid ik mij dan mentaal wel op voor, omdat je weet dat de impact voor alle betrokkenen groot is. Aan de ene kant kan je in dit werk heel dichtbij komen, toon je veel empathisch vermogen richting de gast. Tegelijkertijd moet je ook kunnen uitzoomen en afstand houden. Anders houd je het niet vol."

 

 

"Een geboorte is ook een natuurlijk proces. Zo is het bij het sterven ook."

Armèl Klitsie - verpleegkundige hospice Dignitas.

 

 

 

Bijzondere momenten rijgen zich aaneen binnen de muren van het hospice, merkt Anka: "Je hebt vaak het idee iets moois te kunnen doen. Dat kunnen ook kleine dingen zijn, zoals een gast even in een rolstoel naar buiten rijden of samen door een fotoboek bladeren. Daar is hier ruimte en tijd voor."

 

Halverwege het gesprek komt Armèl met een op het eerste oog bijzondere vergelijking. "We zijn als verpleegkundige eigenlijk een soort verloskundige, maar dan aan een sterfbed."

 

 

'De dood verbindt'

Ze legt uit: "Een geboorte is ook een natuurlijk proces. Je weet dat het eraan komt, maar het is niet te plannen hoe het gaat. Daar moet je op inspelen. Zo is het bij het sterven ook."

 

"Alles is in onze maatschappij gericht op het redden van levens", ziet ze. "We blijven maar behandelen, er zijn ook veel behandelingen bijgekomen. Dat is gebaseerd op angst voor de dood. Op bijvoorbeeld Bali wordt de dood veel meer samen gevierd. De dood verbindt. Dat merk je hier ook heel sterk."

 

 

Liefde voor de Dood: het leven in een hospice:

Een verblijf in een hospice als laatste halte voor de dood. Voor veel mensen een absoluut schrikbeeld, maar hoe gaat het er echt aan toe in een hospice? In de serie 'Liefde voor de Dood' nemen we een kijkje bij hospice Dignitas in Hoorn.  

 

 

 

 

Bron: www.nhnieuws.nl