Actiegroep dolblij met uitspraak in Chemourszaak: ‘Maar pas gewonnen als fluitsignaal geklonken heeft’.
Auteurs: Peter Koster, Folkert van der Krol - ad.nl/dordrecht
Protest voor de poort van chemische fabriek Chemours in Dordrecht.
Foto: AD.
Drie nul voor:
,,Natuurlijk is dit een belangrijke uitspraak’’, zegt Keesmaat: ,,We staan bij wijze van spreken met drie nul voor, maar je hebt pas gewonnen als het laatste fluitsignaal geklonken heeft. Chemours kan nog veel doen om de zaak te vertragen, en dan is er nog hoger beroep mogelijk.’’
Dat er nog altijd GenX-stoffen vrij komen, baart hem zorgen: ,,Ze zeggen wel dat het minder kwaad kan dan PFOA, maar GenX-stoffen zijn ook PFAS. Ze hopen zich alleen niet op in het lichaam, doordat ze zich binden aan eiwit, maar ze komen wel in het milieu terecht. Dat spul moet net zo kankerverwekkend zijn als PFOA.’’
Wij buurtbewoners zouden het niet snappen en de media zouden het verkeerd doen. Nu kan Chemours er niet meer onderuit dat het bij hen vandaan komt
Meta Kamphuis, Buurvrouw Chemours.
Daarbij maakt hij zich zorgen, omdat Chemours in een eerste reactie al heeft laten weten samen met de gemeenten naar oplossingen te willen zoeken en daaraan ook financieel bij te willen dragen. ,,Maar ondertussen moet de zaak tegen Chemours wel doorgaan. Dit is alleen een tussenvonnis. Als er straks geen eindvonnis ligt, staat de burger alsnog in de kou. Volgens de Dordtse wethouder Tanja de Jonge hoeft hij niet bang te zijn: ,,Natuurlijk gaan we door, dat is geen vraag.’’
De Tekst gaat verder onder de Foto:
Een van de vele protesten van de actiegroep.
Foto: Victor van Breukelen.
Ze woont maar een paar kilometer bij de fabriek vandaan: ,,Ik ben gelukkig goed gezond, maar ik heb in 2010 wel mijn kind borstvoeding gegeven. Ik moet maar afwachten of het daar niets aan overgehouden heeft. Ik zwem graag in open water, maar dat doe ik niet meer in de Merwelanden.’’
Erkenning:
De Dordtse Meta Kamphuis is al net zo gelukkig met de uitspraak: ,,Dit voelt als erkenning.’’ Ze woont al bijna haar hele leven vlakbij de fabriek. Haar ouders overleden jong aan kanker, haar zus kreeg kanker, ze kreeg het zelf: ,,De vijf jaar zijn nog niet voorbij, dus ik leef nog steeds in onzekerheid. Aan de chemo heb ik een neurologisch probleem overgehouden, waardoor kou aanvoelt als pijn. Als ik in de winter op blote voeten loop, is het net alsof ik op punaises trap.’’
Zo veel ziekte bij elkaar, dat kan volgens haar geen toeval zijn. ,,Chemours heeft altijd gezegd dat het alles goed deed. Wij zouden het niet begrijpen, de media zouden het verkeerd doen. Maar nu kunnen ze er niet meer onder uit dat het bij hen vandaan komt.’’
Bekijk hier in de explainer hoe Chemours veranderde in een omstreden chemiereus.