Kinderoncologieverpleegkundige Jonne Donatz heeft dagelijks te maken met lief en leed in het Prinses Máxima Centrum. Ze wil met een wandelmars geld ophalen voor onderzoek naar hersentumoren.

 

 

Eigenlijk wilde ze kinderarts worden. Jonne Donatz (28) werd echter uitgeloot voor geneeskunde en richtte zich daarna op een hbo-opleiding tot verpleegkundige. Daarmee kwam de Schoonhovense alsnog op een plek terecht waar ze permanente zorg kon bieden aan kinderen. Na stage in het Erasmus Medisch Centrum en het Sophia Kinderziekenhuis besloot ze in 2016 te solliciteren bij het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie, toen nog gevestigd in het Wilhelmina Kinderziekenhuis, dat twee jaar later openging in het fonkelnieuwe gebouw in Utrecht.

 

 

 

 

 

Jonne Donatz.

 

 

 

 

Enorme veerkracht:

Ze is er niet meer weggegaan en is dat voorlopig ook niet van plan. ,,Werken met kinderen is voor mij bijna een roeping. Ik ben onder de indruk van hun enorme veerkracht. Bij kinderoncologie gaat het er regelmatig heftig aan toe, maar er heerst ook veel vrolijkheid. Zie je lachende kleuters fanatiek op een skelter door de gangen racen met hun ouders met de infuuspaal in de hand er hollend achteraan.”

 

Ze volgde twee interne opleidingen om met deze bijzondere zorg aan de slag te gaan. Nu richt Jonne Donatz zich op het behalen van een derde diploma: verpleegkundig specialist kinderneuro-oncologie. Samen met de hoofdbehandelaar is ze verantwoordelijk voor de begeleiding gedurende de gehele behandeling. Daarbij horen indringende gesprekken met ouders en kinderen. ,,Dat ligt mij goed, heb ik gemerkt. Je moet als aanspreekpunt regelmatig schakelen van een slecht nieuws gesprek naar een positieve afronding van een geslaagde behandeling. Dat is in het Máxima aan de orde van de dag.”

 

 

Soms zitten we met de teamleden samen een potje te janken.

Jonne Donatz.

 

 

 

 

Persoonlijke band:

Emoties kun je nooit uitschakelen. Je rijdt ‘s avonds niet zingend naar huis met een leeg hoofd. ,,Niemand is van steen. Het hangt af van de situatie en hoe je je op dat moment zelf voelt. Jaarlijks overlijden bij ons zo’n 150 kinderen aan kanker. Daarvan is bij 40 procent een hersentumor de doodsoorzaak. Soms zitten we met de teamleden samen een potje te janken. Het gaat tenslotte om interactie met de meest kwetsbare groep. Met deze jonge patiënten en hun ouders heb je een persoonlijke band opgebouwd.”

 

Dat ziet ze ook terug aan de financiële bijdragen aan haar actie om geld in te zamelen voor onderzoek naar hersentumoren. In het lab van het Prinses Máxima Centrum werken deskundigen aan nieuwe medicijnen om de gevreesde kanker af te remmen. ,,Er staat reeds 1400 euro op de teller. Donaties zijn hard nodig”, aldus de verpleegkundig specialist in opleiding.

 

 

Het is een pittige uitdaging, die ik met liefde aanga om geld op te halen voor alle kinderen met een hersentu­mor.

Jonne Donatz.

 

 

 

Op tandvlees lopen:

Jonne Donatz heeft zich eerder ingezet voor Villa Joep om onderzoek naar neuroblastoom te promoten. ,,Destijds ging ik hardlopen voor het goede doel. Nu wordt het een flinke wandeling door de provincie Noord-Brabant. De ‘80 van Langstraat’ begint ‘s avonds en eindigt de volgende middag in Waalwijk. Deelnemers krijgen precies 20 uur de tijd om deze tocht te voltooien. Ik moet nog flink oefenen, want tot op heden kwam ik tot een rondje van 25 kilometer. Het is de bedoeling om dat de komende maanden op te voeren naar 50 kilometer. De laatste 30 kilometer loop ik straks op mijn tandvlees. Het is een pittige uitdaging, die ik met liefde aanga om geld op te halen voor alle kinderen met een hersentumor.”

 

Jonne Donatz wordt in het tweede weekeinde van september vergezeld door haar studiemaatje Marlot Nugteren uit Bergambacht. ,,Zij werkt met ALS-patiënten en wij gaan er samen voor. Marlot heeft de ‘80' al twee keer voltooid. Een ervaren medestander kan ik goed gebruiken.”

 

 

 

 

 

 

Bron: www.ad.nl